Autisme maskeren is een manier om bepaalde kenmerken zo veel mogelijk te verbloemen. Welke nadelen brengt dit met zich mee?
Autisme maskeren en de risico’s
Autisme maskeren wordt vaak gedaan om toch zo ‘normaal’ mogelijk over te komen. Je wilt niet anders zijn dan anderen en door veel af te kijken van neurotypische personen, kan je je eigen gedrag maskeren. Vooral vrouwen met autisme proberen dit veelvuldig te doen. Dit vraag continu nadenken wat je moet zeggen, hoe je je moet gedragen en wat je wel en niet moet doen. Sommige zijn hier zo goed in geworden, dat ze er (voor de buitenkant) dan ook helemaal niet autistisch uit zien. Dit is wat je dan ook van anderen te horen kan krijgen; “Je ziet er toch helemaal niet autistisch uit”?
Aangeleerd gedrag
Veel gedrag bij autisme is aangeleerd gedrag. Je bezit het dan niet zo zeer van nature, maar je hebt het jezelf door de jaren heen aangeleerd. Soms al van kleins af aan en soms door de jaren heen als volwassene. Het is vaak heel lastig te weten en te omschrijven welk gedrag aangeleerd gedrag is en wat je van nature doet. Door veel oefenen in sociale situaties of door het volgen van trainingen, kun je je in veel dingen meer bekwamen. Hou er rekening mee dat aangeleerd gedrag geen natuurlijk gedrag is. Je zal er waarschijnlijk steeds bij moeten nadenken hoe je iets moet doen en wat ervan je verwacht wordt.
Autisme maskeren en de risico’s
Bij autisme maskeren, kun je tegen de volgende punten en risico’s aanlopen:
Jezelf zijn versus autisme maskeren
Je moet ervoor blijven waken dat je je jezelf te veel verliest in maskeergedrag. Iedereen heeft het recht om zichzelf te zijn. Je beseft dat dit in het contact met anderen wellicht niet altijd mogelijk is, maar probeer hier wel een middenweg in te vinden. Probeer mensen die dichtbij je staan uit te leggen over je autisme, zodat je hier meer begrip voor zal krijgen. Benadruk ook juist je positieve punten en probeer andere punten met wat humor aan te geven of dat je hier nog lerende in bent. Het is voor je eigen welzijn belangrijk om bij jezelf te blijven dus probeer een balans te creëren tussen je maskeergedrag en jezelf zijn.
Lees ook de voor- en nadelen om autisme wel of niet te vertellen.
Vertoon je ook veel maskeergedrag?
Merk je dat jij ook veel maskeergedrag vertoont en wil je meer jezelf kunnen zijn en aan je valkuilen van je maskeergedrag werken? Dan kan onze maatwerk assertiviteitstraining bij autisme je meer handvaten geven om dichter bij jezelf te komen. Juist om de aandacht meer op jezelf te leggen en je eigen behoeften en wensen beter duidelijker te kunnen maken. Hiermee leer je meer balans aan te brengen tussen autisme maskeren en beter voor jezelf en je eigen waarden opkomen.
Hallo Corrie,
Mijn brein was lekker aan het pruttelen op de reactie die ik bij de vorige blog over triggers zou zetten, maar ik kies nu voor deze. Ik ben de afgelopen weken druk bezig geweest met het voorbereiden van een verhuizing (de eerste die uit gaat vliegen uit het ouderlijk huis, had zelf weinig energie om het huisje eigen te maken. En klussen kan ook heel leuk zijn als je het in je eigen tempo kan doen, heb je meer tijd om de details goed te krijgen want je wil het natuurlijk wel goed doen ;-). Ik kan hier al zoveel van je bovenstaande vinkjes aantonen in dat proces van verhuizen).
Maar om maar weer een paradox te benoemen over het vinkje “Jezelf verliezen als je niet meer weet wie je nu werkelijk bent”. Ik had al vroeg in de gaten dat ik anders was dan de andere om me heen (en dan kijk je vooral naar leeftijdsgenoten). Trager, iets dikker, andere interesses, enz. Ik weet niet beter dan dat ik mijn autisme al mijn leven heb lopen camoufleren of maskeren om maar niet uitgesloten te worden. Ook al ben ik pas op latere leeftijd achter de sticker autisme gekomen. En die draag ik met trots.
Dus ook al bestaat mijn eigenheid uit aangeleerd gedrag, ik wil het voor geen goud kwijt raken. Het heeft me zoveel sterker en stabieler gemaakt dat ik best wel veel kan hebben. Het blijft een levenslange struggle, maar een getraind mens houd het langer vol of zoiets.
En ik bagatelliseer het absoluut niet. Ook ik heb heel wat afgezien. Een paar jaar terug bijna in een burn-out geraakt. Het piept en het kraakt. Maar de wagen loopt nog steeds.
Ik hoop dat jullie cliënten net zo’n goede coaching krijgen als wat ik allemaal op de autodidactische manier heb geleerd of toevallig gelukkig kreeg aangereikt. Wat je beschrijft onder het kopje ‘Aangeleerd gedrag’ (veel oefenen in sociale situaties kan je echt meer bekwaamheid geven) kan ik alleen maar beamen.
Jammer alleen dat de sociale context (de maatschappij) steeds asocialer wordt. In een training is het vaak wel veiliger.
Ja, zo klinkt het als een reclamespot voor jullie centrum.
Voor mezelf had ik al heel vroeg besloten om er niet gefrustreerd om te worden. Meer in de mindfulness en genieten van de kleine dingen die het waard zijn om van te genieten. Gelukkig ook de ruimte gekregen om te ont prikkelen, maar ook om veel te leren. En losgelaten wat onbereikbaar lijkt te zijn. Accepteren dat ik niet bij de beste hoor. Niet als laatste maar als één na laatste gekozen worden is toch positiever en beter bereikbaar.
Na het lezen van het boek “De kracht van autisme” van Vera Helleman, dacht ik ook even om mijn maskeergedrag te laten vallen en meer te gaan leven op gevoel, in het hier en nu. Maar daar ben ik snel mee gestopt. Mijn (misschien aangeleerde) eigenheid is toch wel iets waar mijn naasten veel steun aan hebben. Ik kan echt wel plannen en vooruitkijken. Analyseren is een van mijn sterke punten. Ook al kost het veel energie, door veel ervaringen wordt het inschatten wel wat meer voorspelbaar.
En als ik iets niet wil is de lieve mensen om me heen kwijtraken. Ik pas me liever aan dat dat ik zonder hen zou moeten leven. Veel makkelijker vol te houden om een beetje te maskeren, want als je er open over kunt praten is er vaak wel begrip.
Groet,
Hans